Tim Matavz, altijd ijskoud.

Voor een boeiend interview of een extreme uitbarsting tegen zijn ploeggenoten moet je niet zijn bij Tim Matavz. De spits is, gisteren nog meer dan normaal, een ijskoude. Emotie maakt zich amper van hem meester, niet na het missen van een kans, nauwelijks na een belangrijke treffer. Op dat vlak is hij wel een beetje te vergelijken met Roger Federer, al houdt daar de vergelijking dan ook wel op. Feit is wel dat zoiets wel indruk maakt op het publiek, dat iemand zo stoïcijns kan blijven onder alle omstandigheden. Toegegeven, Berg deed dat ook, maar dat was complete desinteresse, dat had niets met koelbloedigheid te maken.

Nee, met Matavz hebben wij een prima spits aangetrokken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nogal sceptisch was toen hij overkwam, ik vond hem ‘the best of the rest’. Liever had ik Sigthorsson in ons shirt gezien, en het is niet uitgesloten dat die het net zo goed had gedaan. Toch zijn de cijfers van Matavz indrukwekkend. Tenslotte is het moeilijk scoren als je twee backs hebt rondlopen die amper een goede voorzet afleveren (Manolev en Willems), om maar niet te spreken over twee buitenspelers die ten alle tijde voor eigen succes gaan (Mertens en Labyad). Plaats daar nog Toivonen en Wijnaldum achter die redelijk op eigen succes uit zijn en ook niet de koning van de steekpass zijn en je krijgt het moeilijk.

Als je dan 8 keer scoort in je eerste 15 eredivisieduels bij een topclub, 2 in de Europa League en 3 in de beker, dan overleg je gewoon prima cijfers. Ook gisteren was zijn eerste fatsoenlijke balcontact in de 40ste minuut direct een doelpunt, net als tegen Vitesse eerder deze week. Vrijlopen, aanname, puntertje, doelpunt. Ijskoud. Als verdediger lijkt het me om gek van te worden; constant het idee hebben dat je hem de baas bent, één momentje onoplettendheid en hop, Matavz heeft weer gescoord. Bij het tweede doelpunt koos hij de goede kant waardoor Strootman helemaal vrij kon doorlopen op de keeper. Slim.

En nee, het is niet de best meevoetballende spits en het oogt af en toe wat ongecontroleerd, maar voetbal zit er genoeg in de ploeg. Het was tijd voor een goede afmaker, want die hadden we sinds Kezman eigenlijk niet meer gezien in ons stadion. En een goede afmaker, dat is hij. We mogen als PSV-supporters blij zijn met een spits als Tim Matavz.

Lees ook:‘Overwinteren kan nog best’ Echt?
Lees ook:PSV schrikt te laat wakker
Lees ook:Willems nog veel langer uitgeschakeld
Lees ook:Guardado mogelijk toch tegen Ajax
Lees ook:Dante: We móeten van PSV winnen